Dat hebben we op het wereldkampioenschap voetbal alvast geleerd: nationalisme is, ook in onverwachte kringen, bon ton in dit land. Maar de kloof tussen Zijn en Schijn speelt ons wel parten.
De tweede Kamerzitting zorgde al meteen voor heel wat persaandacht voor die achterste bank. Op de sociale media trokken sommigen meteen de kaart van de hypocriete verontwaardiging.
‘Wat was het plezantste in deze campagne’, vroeg Cisse me op de laatste terugtocht. Hoe vermoeiend de campagne ook was, ze bood veel prettige momenten. Het meest deugd deed...
Een zestal CD&V’ers waaronder Hilde Crevits gingen op Knack.be nogal te keer tegen het N-VA-standpunt over onderwijs. Een reactie van Kris Van Dijck en mezelf geraakte niet door de redactionele deliberatie. Via deze weg dan maar.
Het opiniestuk van Zuhal Demir en mij over de taal op de speelplaats bleef niet onopgemerkt. Veel steun maar ook kritiek. Even overlopen nu de eerste rook wat is opgetrokken.
Verstandige en ernstige mensen vragen in de politiek meer inhoud en minder slogans. Maar soms zijn slogans veelzeggend, zoals die van CD&V: 'sterker Vlaanderen, sterker land'.