Twee jaar later. De juf van De Blokkendoos blijkt onschuldig. Mag de rust nu eindelijk terugkeren?

Politicoloog Bart Maddens schreef in Doorbraak dat de N-VA een deel van haar financiële middelen ter beschikking moet stellen van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Wij gaan volgens hem als regeringspartij niet ver genoeg door op het communautaire thema. In De Tijd gaf ik een duidelijk antwoord op zijn vraag.

De commissie Sociale Zaken keurde vandaag 25 maart 2015 een ambitieuze hervorming van de ambtenarenpensioenen goed die de duurzaamheid van ons pensioenstelsel voor de volgende generaties mee moet garanderen.

In mijn tweewekelijkse column voor Doorbraak vertel ik over een van de draken uit het parlementair bestel: filibusteren. Tegen wil en dank mocht ik het vorige week aan de lijve ondervinden samen met de meerderheidscollega’s van de commissie sociale zaken.

Het pensioenbeleid werpt vruchten af die de vergrijzingsdruk op ons sociaal stelsel in de toekomst voor de helft doet afnemen. Daardoor versterken we de duurzaamheid van ons pensioenstelsel. Dat is de concrete invulling van het sociale beleid dat wij vandaag voeren, waarbij feiten voorrang krijgen op symbolen en de langetermijnaanpak op de kortetermijnvisie. 

Mijn blog over mijn blog kon de aandacht wekken van de samenstellers van de rubriek 'Kreten & gefluister’ in De Standaard, die verwezen naar mijn knipoog naar collega Eric Van Rompuy. Die scalp hangt daarmee ook alweer aan mijn gordel.

De meest gelezen politieke blog heb ik niet. Die eer gaat naar een zeer ervaren collega leerden de kranten mij vandaag. Als ik daar eens verandering in bracht? Dat de concurrentie zich alvast schrap zet.

De bezorgdheid van de federale regering om ook in de toekomst de pensioenen betaalbaar te houden en de noodzakelijke maatregelen die ze daarvoor neemt, laten ook onze noorderburen niet onberoerd. De krant NRC wijdde er een reportage aan waarvoor ze ook mij interviewden.

David Dessin (filosoof, Universiteit Antwerpen) schreef een bijdrage over het geweld in het Midden-Oosten en waar het vandaan komt. In zijn stuk bekijkt hij het grotere kader dat veel verder reikt dan geradicaliseerde individuen. Een verhaal van banden tussen volkeren en een geschiedenis van geweld. 

Tussen politieke wensen formuleren en die uitvoeren tot concrete politieke realiteit staan (te) veel wetten in de weg en vooral praktische bezwaren. De N-VA is een politieke partij en moet dus werken volgens de spelregels die in dat wereldje gelden. Dat lokt soms kritiek uit bij het Vlaams-nationale middenveld. Kritiek mag en moet maar is die wel altijd even gefundeerd, vraag ik mij af in dit stuk voor Doorbraak.