Actueel

Bart De Wever gooide een steen in de kikkerpoel met een betoog over de spankracht van onze sociale zekerheid in tijden van grote migratiestromen. Naar een inhoudelijk debat werd toch zo veel gevraagd en dus waren we allemaal benieuwd naar de antwoorden. De politieke linkerzijde hield over de kern van het debat de lippen echter stijf op elkaar.

Gisteren serveerde De Standaard de lezers een stevige portie vooringenomen activisme. Een uitdrukkelijke verontschuldiging is het minste dat mag verwacht worden van een krant die zich graag onderscheidt van de sociale media omdat die een gebrek aan nuance zouden vertonen. 

In een column bepleit een Nederlandse racismebestrijdster het experiment om onze (ver)schillen af te pellen tot slechts de mens over blijft. Maar willen we dat wel; alleen maar ‘een mens’ zijn?  

De voorbije dagen schoten de pijlen weer veelvuldig richting N-VA in het algemeen maar vooral Bart De Wever en zijn schepenen in het bijzonder dienden als mikpunt. Uiteraard schoof daar ook weer de aantijging tussen dat hij een onwaardig kamerlid zou zijn. Als fractievoorzitter kan ik daarover meespreken.

Dag op dag honderd jaar geleden grepen de bolsjewistische communisten de macht in Rusland. Lenin kwam als triomfator uit de strijd. Dat hij handig gebruik maakte van het nationalisme droeg in grote mate bij tot dat succes.

Als onze samenleving als zodanig wordt aangevallen, zoals op 22 maart 2016 het geval was, dan moeten we daar zo breed, eensgezind én duidelijk mogelijk op reageren. De onderzoekscommissie naar die aanslagen is daar in geslaagd. Politiek kan niet zomaar een zaak zijn van met het grofste bijltje te hakken. Inhoud, verder durven gaan dan slogans en voorzichtig zaken doen in plaats van fors zaken roepen: ik blijf er in geloven.

De Waalse socialisten paaiden de kiezers ooit met de slogan ‘Retour au coeur’. Nu pakt Di Rupo uit met een nieuw boek dat passender ‘Retour des fausses promesses’ (Weer valse beloften) als titel had gedragen. 

Donderdagochtend voerde ik voor Radio1 een debat met Karin Temmerman, kamerlid voor de sp.a, over het zomerakkoord van de regering. Daarbij ging het ook over fiscale rechtvaardigheid, want op dat punt faalt deze regering volkomen volgens de linkerzijde die zich met die bewering onbedoeld zelf een diploma van gebleken onkunde verleent.

Jihadisme gevaarlijker dan nazisme? Filosoof Maarten Boudry lokte hierover een stevig debat uit. Via enkele bedenkingen in de marge van dat debat sukkel ik zowaar tot bij Magda Goebbels. 

Na het reces, meermaals onderbroken door de fel overroepen fipronil-zaak, zullen er een paar parlementaire poppetjes van plaats verschoven zijn. Aan de top van de Ecolo/Groen-fractie bijvoorbeeld wordt Kristof Calvo vervangen want die groep volgt een sterk confederale logica.