N-VA-fractieleider zegt in "Villa Politica" dat Vuye en Wouters die gisteren uit de partij zijn gestapt, inhoudelijk -ook communautair- nochtans op één lijn zaten met de rest van de partij. "Er is geen inhoudelijke bocht in onze partij." Hij benadrukt ook dat de N-VA nooit in een normale regering zal stappen met de PS, tenzij om het systeem grondig te hertekenen.

‘Zij wilden van twee walletjes eten, en dat kan niet’, verklaart federaal fractieleider Peter De Roover (N-VA) het vertrek van Hendrik Vuye en Veerle Wouters bij N-VA, ‘Ze beschouwden Objectief V als een door de partij gefinancierde privé-eigendom van Hendrik en Veerle. Zo werkt dat toch niet.’

Zullen er Vlaamse eisen zijn in 2019? Of gaan ze opnieuw het vriesvak in? Een debat met Peter De Roover (N-VA) en Bart De Valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging.

"De Afspraak op Vrijdag"van 16 september 2016: N-VA-parlementslid Peter De Roover, Pascale Naessens en politicoloog Carl Devos over de gezondheid van wereldleiders, het opbod aan veiligheidsplannen en racisme in het parlement.

Waarnemers menen een nieuwe N-VA-bocht ontdekt te hebben. De code van het grote geheim van onze partij zou gekraakt zijn. Edoch, als er al sprake is van een bocht, dan deze waar de waarnemers wat al te kort door gaan.

Peter De Roover vindt dat België 'niet werkloos mag toekijken' wanneer een 'Belgische krant, met Belgische lezers en Belgische journalisten' door politieke druk van buitenaf moet stoppen met publiceren.

Slecht nieuws is zoveel geloofwaardiger dan goede tijding maar mocht het u zijn ontgaan: we mogen best trots zijn op de sociaaleconomische resultaten van het regeringsbeleid.

Metin Külünk, parlementslid voor AKP in Turkije en rechterhand van de Turkse president Erdogan gaf op 8 september een toespraak in Beringen. Deze speech was minstens opruiend te noemen. Daarom heb ik Unia gevraagd de inhoud te onderzoeken. 

De N-VA maakte het langverwachte veiligheidsplan tegen terreur bekend. Google blijkt het begrip niet te kennen en dus bestaat het wellicht niet maar het doet mij wel denken aan 'de actieve rechtsstaat'.

In oktober 2015 schreef ik voor Knack dat Pegida een kind van Merkel kan worden genoemd. Maar de tijd van de protestbeweging is voorbij, nu gaat het over een succesrijke politiek concurrent, ook in Merkels eigen nest. Een snelle analyse.